Be wary of someone who does not give value to himself
Imam al-Hadi (a) says: Do not feel safe from the evil of one who lacks a sense of his own honour and dignity.
Excerpt from Falsafe-ye Akhlaq (The Philosophy of Ethics), p 137.
Murtada Mutahhari Foundation
یک راه
از کوی تو، تا کنج دلم، شد یک راه
بگشایی و تـنـها نـشـوم من با آه؟
باید ز خــدا، تو را طلب می‌کردم
لـا حـــول و لـا قـــوة الا بـالله
پ.ن.: دوباره سهم ما از قشنگی‌های عالم، ندیدن است. عزیز علی ان اری الخلق و لا تری ... مهدی جان، تا به کی دیدنت را از خدا بخواهند؟
جمعه 18 بهمن 1392 - خوابگاه دانشگاه امام صادق (ع)
شده‌ام سست و پراحساس کجایی آقا
دلِ زخمی، نمِ حساس، کجایی آقا
چون شنیدم به عمو سختْ گرفتارْدلی
سیم آخر...، جان عباس، کجایی آقا؟
الان گفتم، نمی‌دونم اشکالی داره یا نه، ببخشند و ببخشید.
جمعه 11 بهمن ساعت 21:21
چرا ما که شیعه هستیم، هنگام رفتار، اقدامات ما برعکس فرمایشات معصومین (ع) است؟ نظر بنده این است که عقده‌های ذهنی ما بعضی وقت‌ها سر باز می‌کنن و آنچه که نباید انجام بشه انجام میشه. پناه ببریم به خدا از شیطان و بیماری‌های روحیمون.
روایت زیر را که برام رایانامه فرستاده‌اند، برای خودمان ملکه کنیم، ان شاء الله.
شـخصی به نام محمد بن فضیل می گوید : خدمت امام هفتم حضرت موسی کاظم علیه السلام رسیدم و عرض کردم : فدایت شوم ، درباره یکی از برادران دینی من کاری را نقل می کنند که من آن را ناخوش دارم ولی هنگامی که از خود او سؤال می کنم انکار می کند با اینکه گروهی از افراد موثق و مورد اعتماد این خبر را برای من نقل کرده اند. حضرت فرمود : ای محمد گوش و چشـم خود را در مقابل برادر مسلمانت تکذیب کن و اگر پنجاه نفر به عنوان شاهد قسم یاد کردند و درباره او چیزی به تو گفتند ولی خود او انکار کرد به گواهی آنان ترتیب اثر مده ، سخن او را بپذیر و گفته آنها را قبول مکن . [ سپس فرمود : ] مبادا چیزی را که مایه عیب و ننگ او و وسیله درهم کوبیدن شـخصیت و شرف انسانی او می گردد منتشر کنی ، زیرا در زمره کسانی قرار خواهید گرفت که خداوند درباره آنها فرموده است : کسانی که دوست می دارند زشتیها در میان مؤمنان پخش شود برای آنها است عذابی دردناک در دنیا و آخرت .
بچه هیئتی‌ها می‌تونن با نصب پوسترهایی مثل این، بالای سر چایخونه هیئت، برای ترویج و تبلیغ و عمل به فرمایشات آقا قدم بردارند.
روح ِ والای تو از جنس خدا میباشد
نفَس ِ سینه ی تو عقده گشا میباشد
نخ ِ سجاده ی تو شهپر ِ جبرائیل است
چین ِ پیشانیِ تو قبله نما میباشد
از تو میخواست خدا تا که بمانی چندی
که حساب تو در این خانه جدا میباشد
فارقیم از هوس ِ سِیر ِ خیابانِ بهشت
خاکِ زیر قدمت جنت ما میباشد
سائلی آمده و از تو کرم میخواهد
ای که انگشتر تو فکر گدا میباشد
دل ما را بشِکن گوهر اگر میخواهی
سیّدی امر نما قنبر اگر میخواهی
هم نشینت شرف و عزت موسا دارد
هم رکابت نفس حضرت عیسا دارد
هر که گردید گرفتار ِ خم ِ گیسویت
در گره باز نمودن یدِ طولا دارد
عرقی که سر ِ پیشانی تو حلقه زده
پایِ هر نخل رطب قدرت دریا دارد
چاهِ آبی که خودت وقفِ یتیمان کردی
هرچه دارد ز سرْ انگشت تو مولا دارد
بی سبب نیست که با تیغ دو سر میجنگی
چون به یک قبضه تولا و تبرا دارد
نام تو زینت دنیاست خدا میداند
نقش انگشتر زهراست خدا میداند
مِنّتِ زلف تو دارم که گرفتارم کرد
گوهر مهر تو اینگونه خریدارم کرد
کافری بیش نبودم عَلَوی ام کردی
نفس عشق شما بود که بیدارم کرد
کار و بار ِدلم از مِهر شما سکه شده
عاقبت عشق ، مرا شُهره ی بازارم کرد
تا قیامت به خدا گردن من حق دارد
آن کسی را که سر کوی تو بیمارم کرد
سایه ی لطف خودت را ز سرم کم نکنی
برکت سایه ی تو لایق دربارم کرد
کیمیایی بنما تا زرّ نابم سازی
اربعینی بطلب تا که شرابم سازی
ای علمدار خدا صاحب شمشیر دو سر
اسدالله ترین ای زرهِ پیغمبر
هر کسی در پی آن است به جایی برسد
سر نهادن به کف پای تو مارا خوشتر
یکی از پا به رکابان حریمت حمزه
گوشه ای از سَکَنات و وَجَناتت جعفر
ضربه ای را که تو در غزوه ی احزاب زدی
از عبادات ملک،جن و بشر سنگین تر
کس جلودار تو ای حیدر کرار نبود
شاهد قدرت بازوی تو باب الخیبر
بی سبب نیست که عباس زره میپوشد
در دلِ علقمه میگفت اناابن الحیدر
یل شمشیر زن قطب جهان میباشی
اسدالله زمین شیر زمان میباشی
قامتی نیست که در پیش قدت تا نشود
ملکی نیست که تا پیش قدت پا نشود
به خداوند قسم دور حریمت مریم
گر نیفتد ز نفس مادر عیسا نشود
زدی از کعبه برون تا که بدانند همه
کعبه ی دل وسطِ کعبه ی گِل جا نشود
هر کسی قنبرتان را به تمسخر گیرد
به زمینی تو بکوبیش دگر پا نشود
تا که تو آب بر این نخل رطب میریزی
خار این نخل محال است که خرما نشود
من دخیل حرم شاهِ نجف میباشم
هو مدد گر گره ی نوکریم وا نشود
هر کسی خادم دربار تو در عالم نیست
میتوان گفت که از سلسله ی آدم نیست
علی اکبر لطیفیان
عید غدیر خم مبارک
اگر یک مدیر عالی وقتش را تقسیم بکند، شاید بشود گفت که باید نیمی از وقتش را صرف نظارت بر دستگاه خودش و نیمی را صرف کارهای دیگر بکند....
... در کار اداری حمل بر صحت نداریم. مثلا بگویند لابد بیچاره ها دارند کارشان را می کنند. نه خیر. البته همه برادران خوبند. اما خوب معنایش معصوم که نیست. خوب اند یعنی خیانت نمی کنند؛ اما اشتباه هم نمی کنند؟ تنبلی هم نمی کنند؟ گاهی سستی هم گریبانشان را نمی گیرد؟...
مدیر خوب کسی است که در اتاق خودش باشد و نباشد. یعنی اینکه در دستگاه دائم در حال گردش و دوران باشید
برای مدیران (رهنمودهای رهبر معظم انقلاب به مدیران/ چاپ دوم/ سروش)
امام صادق (ع) فرموده است: در شگفتم برای کسی که از چهار چیز بیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی برد!
1. ذکر «حسبنا الله و نعم الوکیل» برای غلبه بر ترس
در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر «حسبنا الله و نعم الوکیل» (آل عمران ایه 171) پناه نمی برد. در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یاد شده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند، و تخویف شیاطین در آنها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند، و هیچگونه بدی به آنان نرسید.
2. ذکر «لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» برای غلبه بر اندوه و غم
در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر «لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» (سوره انبیاء آیه 87) پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است: «پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده، از اندوه نجات دادیم و همین گونه مومنین را نجات می بخشیم.»
3. ذکر «افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد» برای رفع مکر و حلیه
در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر «افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد» (سوره غافر آیه 44) ... پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: «پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت.» (سوره غافر آیه 45)
4. «ماشاءالله لا قوه الا بالله» برای کسب دنیا و زیباییهای دنیا
در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و زیباییهای دنیاست چگونه به ذکر«ماشاءالله لا قوه الا بالله» پناه نمی برد، زیرا خداوند بعد از ذکر یاد شده فرموده است: «مردی که فاقد نعمتهای دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می دانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.»
